وبلاگ شخصی پژمان اکبرزاده
Pejman Akbarzadeh Personal blog in Persian
فیس‌بوک / Facebook - تویتر / Twitter - تارنما / Website


۱۳۹۰ تیر ۸, چهارشنبه

وحشت کارمند سفارت جمهوری اسلامی در لاهه از آتش‌بازی سال نو

اینو لابلای ویدئوهای ادیت نشده پیدا کردم. در آتش‌بازی شب سال نو (ژانویه 2011) در لاهه. یک گروه از بروبکس سفارت جمهوری اسلامی هم اومده بودن. اینا اینجوری از یک ترقه می‌ترسن بیخود نیست از تابستون 2009 تمام دور تا دور سفارت در لاهه رو حصار کشیدن با یک کابین پلیس!





۱۳۹۰ تیر ۱, چهارشنبه

گوگل چه مَرَضی دارد که نام خلیج پارس را پاک می‌کند؟

پس از مدتها حرف و حدیث بر سر رفتار گوگل در رابطه با نام خلیج پارس، امشب باز هم به سراغ Google Map رفتم و نام Persian Gulf را در آن جستجو کردم. بر پایهء آنچه گوگل نشان می‌دهد (و در واقع نشان نمی‌دهد!)، خلیج فارس باید جایی در ناکجاآباد باشد؟!

برای دوستانی که ممکن است مانند خودم شیرازی باشند و حال نداشته باشند دوباره «گوگل مَپ» را نگاه کنند، تصویر نقشه گوگل را در اینجا آورده‌ام. خوب نگاه کنید. در منطقه خاورمیانه نام هر جوب آبی نوشته شده به جز Persian Gulf!   

مملکت ما هم که خدا را شکر بی سر و صاحب است  و هر کی هر بلای بخوات می‌تونه سرش بیاره! فقط بلدیم یه سرستون تخت جمشید بذاریم تو خونمون و تو کافه اگر کسی ترانه «خلیج فارس» خوند فریاد بکشیم! با یقه‌های باز و سینه‌های پشمالو و گردنبند فروهر!!

چه کنیم با اینهمه بدبختی و این همه زبون دراز!


«برهنگی به سینمای ایران هم سرایت کرد» - کیهان هوایی، ۱۹۷۴

از چند روز پیش، چند جلد روزنامه قدیمی پیدا کرده‌ام و نشستم مثل خوره زیر و روشون می‌کنم. از تعدادی از مقاله‌های سیاسی، اجتماعی و هنری که به نظر جالب میومد عکس گرفتم تا کم کم بذارم در وبلاگ. ولی یکیش خداییش خدا بود ! 

مقاله‌ای با عنوان «برهنگی به سینمای ایران هم سرایت کرد» با عکسی برهنه از فرامرز صدیقی و فرشته جنابی در فیلمی که به نوشته روزنامه کیهان هوایی ( ۴ خرداد ۱۳۵۳ - ۲۵ می ۱۹۷۴)، کارگردانش خسرو هریتاش بوده و به خاطر داشتن صحنه‌های سکسی با اداره سانسور دچار مشکل شده!

من هیچ نظری درباره نظر سازندگان فیلم ندارم و خود فیلم را هم ندیده‌ام. در واقع اصلا نمی‌دونم این فیلم هیچوقت پخش شده یا نه. فقط همین فضای ایران در دهه ۱۳۵۰ برام جالبه و اینهمه تضاد در جامعه و در نهایت یک شبه، عوض شدن مردم. 

امیدوارم فضایی به وجود بیات که بشه همه این فیلم‌ها، عکس‌ها، نوشته‌ها و ... رو مرور کرد. همین مرور، کلی تجربه و دانش بهمون می‌ده از کشوری که به قول ایلین شولینو، روزنامه‌نگار ایتالیایی، مانند همان آینه‌کاری‌هایش است که از دور، زیبا و پرکشش هست ولی از نزدیک، هیچ تصویر روشن و کاملی را نمی‌توانید در اون ببینید...